حضرت حجت(عج)،ستاره ای درخشنده
سلام!
حدیثی امروز خدمت شما آوردم،شاید جالب باشد!
حضرت رسول (ص) می فرمایند:
«همانا خدای عزوجل در آن شب که به گردشی شبانه برده شدم به من وحی فرمود:ای محمد! چه کسی را در زمین میان امتت به جای خود گذاشتی؟عرض کردم:پروردگارا! برادرم را .فرمود:ای محمد!علی ابن ابی طالب را می گویی؟عرض کردم:بلی ای خدای من!فرمود: ای محمد!من ابتدا از مقام روبوبیت نظری بر زمین افکندم و تو را از آن اختیار کردم.هیچ گاه یادی از من نمی شود مگر اینکه تو نیز با من یاد کرده شوی.من خود محمودم و تو محمد،سپس نظر دیگری بر زمین افکندم و از آن علی ابن ابی طالب را برگزیدم و او را وصی تو قرار دادم،پس تو سرور پیامبران و علی از نام های من است و علی نام اوست.ای محمد! من،علی،فاطمه،حسن،حسین و امامان را از یک نور آفریدم،سپس ولایت ایشان را بر فرشتگان عرضه داشتم،هر کس آن را پذیرفت از مقربان گردید و هرکس آن را رد نمود به کافران پیوست.ای محمد!اگر بنده ای از بندگانم مرا چندان پرستش کند تا رشته حیاتش از هم بگسلد و پس از آن در حالی که منکر ولایت آنان است با من رو به رو شود،او را در آتش دوزخ خواهم افکند،سپس فرمود: ای محمد! آیا مایلی آنان را ببینی؟ عرض کردم بلی! فرمود: قدمی پیش گذار.من قدمی جلو نهادم،ناگاه دیدم علی بن ابی طالب و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی آنجا بودند و حجت قائم همانند ستاره ای درخشان میان آنان بود،پس عرض کردم:پروردگار من! اینان چه کسانی اند؟ فرمود:اینان امامان هستند و این یک نیز قائم است که حلال کننده حلال من و حرام دارنده حرام من است و از دشمنان من انتقام خواهد گرفت.ای محمد! او را دوست بدار که من او را دوست می دارم و هر کس را که او را دوست بدارد نیز دوست می دارم»(1)
نتیجه:امام زمان را دوست بداریم!
نعمانی،الغیبه،ص 133.
